تصور کن اگه حتا تصور کردنش سخته
***
جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخته خوشبخته
****
جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست
****
جواب هم صدايي پلیس ضدشورش نیست
*****
نه بمب هسته اي داره نه بمب افكن نه خمپاره
****
دیگه هیچ بچه اي پاشو روی مین جا نمی‌زاره
*****
همه آزاده آزادن، همه بی‌درده بی‌دردن
*****
تو روزنامه نمی‌خونی نهنگا خودكشي كردنند
*****
جهانی رو تصور کن بدون نفرت و باروت
****
بدون ظلم خود كامه بدون وحشت و تابوت
*****
جهانی رو تصور کن پر از لبخند و آزادی
*****
لبالب از گل و بوسه، پر از تکرار آبادی
*****
تصور کن اگه حتا تصور کردنش جرمه
*****
اگه با بردن اسمش گلو پر میشه از سرمه
****
تصور کن جهانی رو که توش زندان یه افسانه‌ست
*****
تمام جنگای دنیا شدن مشمول آتش بس!
كسي آقای عالم نیست، برابر باهمن مردم
*****
دیگه سهم هر انسانه تن هر دونه‌ی گندم
*****
بدون مرز و محدوده وطن یعنی همه دنیا
****
تصور کن تو میتونی بشی تعبیر این رویا
****
نمی‌دونم این ترانه چی داشت که باهاش گریه کردم، شاید یاد وضع و بدبختیه خودم افتادم، البته به‌قول خود سیاوش «گریه کن، گریه قشنگه، گریه سهم دل تنگه»
