۱۳۸۹ دی ۲۸, سه‌شنبه

حال و روز ایران؛سروده ای از فردوسی بزرگ

در این خاک زرخیز ایران زمین //
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و راد بود
//کز آن ،کشور آزاد و آباد بود
بزرگی،به مردی و فرهنگ بود
//گدایی در این بوم و بر ننگ بود
از آن روز دشمن به ما چیره گشت
//که ما را روان و خرد تیره گشت
از آن روز این خانه ویرانه شد
//که نان آورش مرد بیگانه شد
بسوزد در آتش گرت جان و تن /
/به از بندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگیست
//دو سد بار مردن به از زندگیست

هیچ نظری موجود نیست: