لحظه ورود فرمانده نیروی دریایی ارتش شاهنشاهی ایران به جزیره ابوموسی

۱۳۵۰ هجری شمسی

	ایرانی 9 اذر 1350 را فراموش مکن

برگرفته از وبلاگ اندیشه اریا گام در راه نهادند، با اراده و با عشقی سرشار، تا نشان دهند ایرانی از جانش می گذرد اما از عشق بزرگش، میهنش نمی گذرد! نهم آذر ماه 1350 خورشیدی، ایرانی بار دیگر نشان داد که اینجا سرزمین، شیرزنان و شیرمردان است، سرزمین وجدانهای بیدار و دلهای عاشق. ایرانی با پایین آوردن پرچم انگلیس و بر افراشتن پرچم ایران، بوموسا، تنب بزرگ و تنب کوچک را به آغوش مام میهن بازگرداند. فرزندان مام میهن رفتند و جان باختند، تا بوموسا، بوموسا باشد نه ابوموسی!!! نهم آذر ماه 1350 خورشیدی: ابتدا دو فروند هلی کوپتر، پیش از آغاز عملیات تعدای اعلامیه بر روی بخش های مسکونی تنب بزرگ ریختند، در اعلامیه ها به نظامی ها و مردم اعلام شده بود:(( برادران عزیز در این موقع که ما به جزیره وارد می شویم، شما تامین کامل دارید و این جزیره و مردمش به مام میهن بر می گردند.)) 15 دقیقه بعد، فرمانده نیروها پای بر خاک جزیره نهاد و خاک جزیره را بوسید. سپس با بلندگو به شرطه ها و ساکنان جزیره گفته شد که در امنیت کامل هستند، شماری از شرطه ها به علامت تسلیم از پادگان خارج شدند، هنگامی که فرمانده و چند تن از نیروها برای استقبال از آنها رفتند در حرکتی ناجوانمردانه رگبار مسلسل به سوی آنها روانه شد! زد و خورد آغاز شد، تا آنکه در نهایت پرچم های ایران بر دکل چراغ دریایی و برفراز پادگان به اهتزاز در آمدند. سروان رضا سوزنچی، کهریزی و سرباز وظیفه آیت الله خانی در را میهن جان باختند تا ایران، ایران بماند. دوست نازنینم، هم میهن مهربانم، که اینک این نوشتار را می خوانی، نمی دانم در وبلاگ خود به چه موضوعاتی می پردازی، اما به عنوان یک ایرانی، اگر مهر ایران و هم میهنان آزادی خواهت را در دل داری، با نوشتن دست کم یک خط در وبلاگ خود، راجع به این روز بزرگ، این روز را گرامی بدار و نسبت به فرزندان دلاور سرزمینمان ادای احترام کن!