قتل احمدشاه مسعود که آرزو داشت پارسی زبانان متحد شوند

نهم سپتامبر سال 2001 ـ در سالروز استقلال جمهوری تاجیکستان و دو روز پیش از رویدادهای نیویورک و پنتاگون (معروف به ناین ـ ایله ون)، انفجار بمبی که در دوربین یک عکاس عرب جاسازی شده بود احمدشاه مسعود رهبر وقت تاجیکان افغانستان را مجروح کرد که چند روز بعد درگذشت. صاحب دوربین به همراه یک روزنامه نگار به منظور مصاحبه، با احمدشاه ملاقات کرده بود. اسناد موجود حکایت از دست داشتن بن لادن و القاعده در قتل مسعود می کند زیرا که مسعود مخالف سرسخت طالبان بود و با آنان می جنگید و با ادامه مقاومت، مانع تصرف شمال شرقی افغانستان توسط آنان شده بود. احمدشاه همانند پدرش دوستمحمد خان مسعود یک ناسیونالیست تاجیک (پارس) بود که آرزو داشت پارسی زبانان جهان را متحد کند. پدر احمدشاه با جمعی از ناسیونالیستهای تاجیک برضد سلطه مسکو بر وطن تاجیکها (پارسیان آسیای میانه) قیام مسلحانه کرده بود که شکست خورد و به افغانستان گریخت و در اینجا افسر پلیس شد و سالها ریاست پلیس هرات را برعهده داشت. احمدشاه که دوم سپتامبر 1953 در شهرکی در دره پنجشیر به دنیا آمده بود از زمانی که یک دانشجوی رشته مهندسی درکابل بود دست به گروهبندی سیاسی زده بود. وی در دولت برهان الدین ربّانی وزیر دفاع افغانستان بود. برادر وی بعدا یک دوره معاونت ریاست جمهوری افغانستان را برعهده داشت. مورخان اروپایی که زندگینامه و کارهای مسعود را تحلیل کرده اند عقیده دارند که اگر او زنده مانده بود، در جهان پارسی زبانان، به صورت کوروش تازه ای عمل می کرد و در نتیجه؛ مرگ وی را یک ضایعه بزرگ برای این منطقه از جهان قلمداد کرده اند