اسداله ملک در 14 مرداد سال 1320در محله «دروازه دولت» تهران متولد شد. در عنفوان کودکی و نوجوانی حدود سه سال از محضر طلایه‌دار موسیقی «ابولحسن صبا» بهره‌های فراوان جست و به زودی جز شاگردان خاص او محسوب شد. سپس از محضر استادهایی چون «روح‌اله خالقی»، «هنگ آفرین» و «علی‌محمد خادم میثاق» و دیگران به تکمیل آموخته‌های خویش و تجربه‌اندوزی مشغول شد. در همان سال استاد «خالقی»، او را در ارکستر انجمن ملی موسیقی که توسط خودش اداره می‌شد پذیرفت و بدین ترتیب در بزرگی به روی پیش‌رفت و شکوفایی او باز شد. بعد از آن سال‌ها اسداله جوان که از هنرستان موسیقی فارغ‌التحصیل شده بود موفق به دریافت لیسانس موسیقی از دانش‌گاه هنرهای زیبا شد.
بخش اول
آغاز فعالیت‌های ملک در رادیو مربوط می‌شود به سال 1337 که در آن سال با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی با کوک مخصوص (ر-می-دو-لا) و قطعه چهارمضرابی در مایه اصفهان با کوک مخصوص(می-لا-لا-می) و اجرای آنها با ویولن، اشتهار فراوان یافت. از آن هنگام به بعد با سبک منحصر به فرد خود در نوازندگی و آهنگ‌سازی درهای بسته بسیاری را برای این موسیقی گشود.
بخش دوم
از جمله خوانندگانی که استاد ملک با آنها هم‌کاری داشت می‌توان به «اکبر گلپایگانی»، «محمود محمودی خوانساری»، «ایرج»، «محمدرضا شجریان»، «کوروس سرهنگ‌زاده» و دیگران اشاره کرد که ثمره سال‌ها هم‌کاری آنها با استاد ملک آهنگ‌های زیبایی چون «تک‌درخت»، «مرغ شباهنگ»، «جدایی تو»، «حکایت دل» و غیره است که سال‌ها با ذوق و قریحه مردم این بوم کهن پیوند خورده بودند.
در سال‌های پس از انقلاب که بسیاری از اساتید خانه‌نشین شده بودند، او مبارزه خود را برای اعتلای این موسیقی متوقف نکرد و حتا بسیاری از هنرمندان «گل‌ها» را به هم‌کاری مجدد فرا خواند که می‌توان به «فضل‌اله توکل» اشاره کرد که به دعوت او پاسخ مثبت داد. در همین اواخر شروع به ضبط آثار ارکستری‌شان با سازبندی‌های مختلفی (مانند ویلن – عود، ویلن – سنتور – سه تار، ویلن – قانون، ویلن – عود – سنتور و …) کرد که می‌توان کاست‌های «نغمه رویایی»، «سمیرا»، «نغمه ها» را نام برد که هر کدامشان سرشار از قطعات زیبایی برای هم‌نوازی است.
آفتاب عمر این استاد در بهمن 1380 غروب کرد
--
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر