«سفر به خیر» − شفیعی کدکنی از ایران رفت
آخرین شعری که از محمدرضا شفیعی کدکنی انتشار یافته،
پیش از شما
به سان شما
بیشمارها
با تار عنکبوت
نوشتند روی باد
کین دولت خجستهٔ جاوید زنده باد
و آخرین خبر در مورد استاد برجسته‌ی ادبیات فارسی این است که او در پنج‌شنبه‌ی گذشته به دعوت دانشگاه پرینستون برای تدریس راهی آمریکا شده است.
«سفر به خیر»
محمدرضا شفیعی کدکنی، متولد ۱۳۱۸ به پژوهش‌های ادبی‌ای چون "صور خیال در شعر فارسی" و تصحیح متون کهن شهرت دارد و به عنوان شاعری با تخلص "م. سرشک" که "در کوچه باغ‌های نشابور" را سروده است.
او از شاگردان استادان برزگ ادبیات بدیع‌الزمان فروزانفر، محمد معین و ناتل خانلری بوده و خود یک عمر در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تدریس کرده است.
خبرگزاری "ایلنا" نوشته است که شفیعی کدکنی برای همیشه از ایران رفته است. خیرگزاری" مهر" ولی مدت اقامت برنامه‌ریزی‌شده‌ی وی در آمریکا را یک سال دانسته است. "جام جم آن لاین" نوشته است که خبرهایی تائید نشده مبنی بر صدور حکم بازنشستگی وی به گوش می‌رسد. با این حال تاکنون هیچ مقام رسمی در دانشگاه تهران یا وزارت علوم این اخبار را تائید نکرده است.»
در سایت‌های فارسی‌زبان در اینترنت خبر مهاجرت شفیعی کدکنی به آمریکا پربازتاب بوده است.
شعری از شفیعی کدکنی، که در حافظه‌ها مانده و مدام نقل می‌شود، به موضوع سفر اختصاص دارد. شعر "سفر به خیر" از مجموعه‌ی «در کوچه‌باغهای نشابور» است:
− «به کجا چنین شتابان؟»
گون از نسیم پرسید
− « دل من گرفته زاین جا،
هوس سفر نداری
زغبار این بیابان؟»
− « همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم...»
− « به کجا چنین شتابان؟ »
− « به هر آن کجا که باشد، به جز این سرا، سرایم... »
− « سفرت به خیر اما تو و دوستی، خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی،
به شکوفه ها، به باران،
برسان سلام ما را.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر