تساوي معلم پاي تخته داد مي زد صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زير پوششي از گرد پنهان بود ولي آخر كلاسي ها لواشك بين خود تقسيم مي كردند وان يكي در گوشه اي ديگر جوانان را ورق مي زد براي آنكه بي خود هاي و هو مي كرد و با آن شور بي پايان تساوي هاي جبري را نشان مي داد خطي خوانا بر روي تخته اي كز ظلمتي تاريك غمگين بود تساوي را چنين بنوشت يك با يك برابر هست از ميان جمع شاگردان يكي برخاست هميشه يك نفر بايد به پا خيزد به آرامي سخن سر داد تساوي اشتباهي فاحش و محض است معلم مات بر جا ماند و او پرسيد اگر يك فرد انسان واحد يك بود آيا باز يك با يك برابر بود سكوت مدهوشي بود و سئوالي سخت معلم خشمگين فرياد زد آري برابر بود و او با پوزخندي گفت اگر يك فرد انسان واحد يك بود آنكه زور و زر به دامن داشت بالا بود وانكه قلبي پاك و دستي خالي از زر داشت پايين بود اگر يك فرد انسان واحد يك بود آنكه صورت نقره گون چون قرص مه مي داشت بالا بود و آن سيه چرده كه مي ناليد پايين بود اگر يك فرد انسان واحد يك بود اين تساوي زير و رو مي شد حال مي پرسم يك اگر با يك برابر بود نان و مال مفت خواران از كجا آماده مي گرديد يا چه كس ديوار چين ها را بنا مي كرد؟ يك اگر با يك برابر بود پس كه پشتش زير بار فقر خم مي شد ؟ يا كه زير ضربت شلاق له مي گشت ؟ يك اگر با يك برابر بود پس چه كس آزادگان را در قفس مي كرد ؟ معلم ناله آسا گفت بچه ها در جزوه هاي خويش بنويسيد يك با يك برابر نيست خسرو گلسرخي
۱۳۸۸ مرداد ۲۱, چهارشنبه
يك با يك برابر نيست
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر