" وجود ما بمنزله باغي است که اراده ما باغبان آن است" شکسپير

يکي از راه هاي ايجاد روحيه، براي رسيدن به هدف، اين است که طوري وانمود کنيم که " گويي " به هدف رسيده ايم. اينگونه تظاهر وقتي م‍‍ؤثرتر است که حالت جسماني ما نيز مؤيد کسب موفقيت باشد.

فعاليت جسمي از ابزارهاي نيرومندي است که بلافاصله روحيه ما را عوض مي کند و نتيجه فوري آن ايجاد تحرک است. اگر جسم شما زنده، پرتحرک و شاد باشد، روحيات شما نيز از آن تبعيت مي کند. بزرگترين تکيه گاه ما در هر موقعيت، نيروي جسمي است، زيرا تأثير آن سريع و بدون خطا است. حالت جسمي و تصورات دروني، کلاً به هم مربوطند. تغيير يکي، بلافاصله در ديگري ايجاد دگرگوني مي کند.

اگر مي خواهيد تغييري فوري در حالت روحي خود ايجاد کنيد، راهش آن است که در حالت جسمي خود يعني نحوه تنفس، حالت بدن، حالت چهره، کيفيت حرکات و نظاير آن تغييرات لازم را بوجود آوريد.

بيماري و سلامت، و يا شادابي و افسردگي، اغلب اوقات بدست خود ما است. اينها تغييراتي است که بنا به تصميم ما، در جسم ما ايجاد مي شوند، گرچه اين تصميم آگاهانه نباشد. به راحتي مي توان رفتار فرد افسرده را درنظر مجسم ساخت. افراد افسرده هنگام راه رفتن به زمين نگاه مي کنند.

اگر راحت بايستيد، شانه هاي خود را عقب بکشيد، با تمام سينه نفس هاي عميق بکشيد و اگر به طرف بالا نگاه کنيد و از نظر جسماني خود را درحالت نيرومند قرار دهيد، نمي توانيد افسرده باشيد. در مورد بچه ها نيز مي توان از اين شيوه استفاده کرد. موقعي که آسيب ديده اند به آنها بگوييد بالا را نگاه کنند. درد و گريه آنها متوقف مي شود و يا دست کم بسرعت کاهش مي يابد.

کاري را در نظر بگيريد که تصور مي کنيد قادر به انجام آن نيستيد، اما مايليد که قدرت انجام آن را پيدا کنيد. ببينيد اگر توان انجام آن کار را داشتيد چگونه مي ايستاديد؟ چگونه صحبت مي کرديد؟ چگونه نفس مي کشيديد؟ آنگاه حتي المقدور خود را در آن وضعيت جسمي قراردهيد.بدن خود را در حالتي قراردهيد که بازگوکننده توان شما باشد. آنگاه به تغيير روحيه خود دقت کنيد. اگر حالت بدن خود را در وضع مناسب نگهداريد حس مي کنيدکه " انگار " توان انجام آن کار را داريد.

اگر احساس قدرت کنيم، کارهايي از ما ساخته است که در حالت ترس و ضعف و خستگي از ما برنمي آيد.

به چهره خود، حالت شادي ،ترس ، خشم ، تهوع يا تعجب بدهيد و بعد ملاحظه کنيد که همان حالات در شما ايجاد مي شود.

شما هر حالتي که به چهره بدهيد، کم و بيش دچار همان حالت مي شويد. اگر هنگام درد و ناراحتي بخنديد، ناراحتي شما رفع مي شود و اگر به چهر خود حالت غمگين بدهيد در وجود خود احساس اندوه مي کنيد.

هماهنگي رفتار، يکي از جنبه هاي مهم ارتباطات فيزيولوژيک است. اگر من بخواهم افکار و عقايد خود را بصورت پيام هاي مثبت و سازنده به شما ارائه کنم، اما در عين حال صداي من ضعيف و لحن من مردد و حرکات من نامناسب و يا نامشخص باشد، رفتارمن ناهماهنگ است. اين ناهماهنگي موجب مي شود که نتوانم جوهر وجودي خود را بروز دهم و حداکثر نيروي خود را بکار گيرم و يا روحيه خود را بقدر کافي قوي سازم. پيام هاي ضدونقيضي که به خود مي دهيم، بيش از هرچيز قدم هاي ما را سست مي کند. مثلاً ممکن است از کسي سوالي کنيد و او درجواب بگويد"بله" ولي درهمان حال بطور ضعيف سر را به علامت منفي تکان دهد، يا ممکن است بگويد" ازعهده اين کار بر مي آيم" ولي در همان حال شانه ها را خم کرده و به زمين نگاه کند و بطور سطحي نفس بکشد. اين حالات راشعور ناخودآگاه شما بصورت ديگري ترجمه مي کند. مثل اينکه آن شخص گفته باشد " ازعهده اين کار بر نمي آيم ". يعني بخشي از وجود او مايل به انجام کار و بخشي ديگر مخالف آن است. گويي در يک زمان در دو جهت مخالف حرکت مي کند.

ايجاد هماهنگي يکي از مهمترين عوامل ايجادکننده قدرت فردي است. تلقين به نفس بايد به نحو مؤکد باشد. اين تأکيد شامل کلمات، صدا، تنفس و کليه حالات جسماني است. اگر بين کلمات و حالات جسماني هماهنگي برقرار باشد، پيام هاي روشني به مغز داده مي شود که " نتيجه مطلوب و موردنظر اين است". در نتيجه ذهن طبق همان پيام، واکنش نشان مي دهد. اگر پيام ها و علائمي که جسم شما به مغز مي فرستد ضعيف يا متضاد باشند، مغز به روشني نمي داند چه کند. اگر کلماتي که ادا مي کنيد با حالت جسمي شما هماهنگي نداشته باشد نمي توانيد قدم مؤثري برداريد.

يکي از راه هاي ايجاد هماهنگي آن است که حالات هماهنگ افراد ديگر را مدل سازي کنيد. عصاره مدل سازي آن است که بفهميد يک فرد کارآمد و موفق از کداميک از بخش هاي مغز خود استفاده مي کند. اگر حرکات فردي را دقيقاً و آينه وار تکرار کنيد، همان بخش هاي مغز خود را تحريک مي نماييد.

اگر مي خواهيد مراکز نيروي دروني معجزه گر شما بيدار شود، آگاهانه حالات جسماني افرادي که مورد احترام و ستايش شما هستند مدل سازي کنيد تا حالات روحي آنان در شما ايجاد گردد.