نبرد ری؛ آغاز جنگ هایی برای زنده شدن استقلال ایران
دربار مامون عباسی
دهه سوم ماه مه در سال ۸۱۳ ميلادي نيرويی مركب از ۳۰ هزار داوطلب ايرانی كه از خراسان به حركت آمده بود تا مأمون را كه از جانب مادر، ايرانی بود خليفه عباسی كند و به اين ترتيب، ايران به استقلال خود نزديك شود، در حاشيه شهر ری (تهران امروز) سپاه امين به فرماندهی علی بن عيسی بن ماهان را درهم شكست و به همدان فراری داد.
اين داوطلبان ايرانی كه مجال نشان دادن شايستگی، دلاوری و ميهن دوستی يافته بودند در جنگ ۱۲ ژوئن ۸۱۳ ميلادی در همدان نيز ارتش ۹۰ هزار نفری عرب را تار و مار كردند كه ضمن آن علی بن عيسی كشته شد.
داوطلبان ايرانی سربازان فراری امين را تا بغداد دنبال كردند و ۲۵ سپتامبر سال ۸۱۳، پايتخت عباسيان را تصرف و امين را كه در حال فرار بود دستگير كردند و سر او را براي مأمون به خراسان فرستادند و به اين ترتيب مأمون خليفه شد، اما مأمون به وعده هايی كه داده بود عمل نكرد. انگيزه واقعی اين داوطلبان كسب استقلال وطن بود ـ نه نشانيدن مامون برجای امين بود.
سوم نوروز آن سال هارون الرشيد در توس (خراسان) درگذشته بود، ولی برخلاف انتظار ايرانيان در بغداد زبيده همسر عرب هارون پسر خود امين را جانشين پدر كرده و نوه اش را وليعهد او قرارداده بود. اين اقدام بهانه مناسبی به دست سران خراسان داد كه به هواخواهی مأمون برخيزند؛ تا نهايتاً بتوانند كسب استقلال كنند.
امور اداری و مالی خلفای عباسی كه با حمايت ايرانيان به سال 749 ميلادی به قدرت رسيده بودند از همان آغاز كار هم در دست بزرگان ايران بود كه در تصميم گيری های سياسی نيز نقش تعيين كننده داشتند.
بزرگان ايران در گوشه و كنار كشور به ويژه در خراسان از قبل، در انتظار فرصتی بودند تا استقلال و حاكميت وطن را احياء كنند كه شكست مروان اموی در كنار رود زاب از ابومسلم (مسلم مرورودی) و روی كار آمدن عباسيان راه رسيدن به چنين فرصتی را براي آنان هموار ساخته بود و اين فرصت، با خليفه شدن مامون به دست آمد.
فرمانده ارشد سپاهيان داوطلب ايرانی در جنگ با نيروهای امين كه ژنرال طاهر ذواليمينين (طاهر حکومتی نیمه مستقل و موروثی را تشکیل داد که فقط در ظاهر زیر فرمان خلیفه بود) بود پس از بر كرسی خلافت نشانيدن مامون، و در بازگشت از فتح بغداد، در نيشابور اعلام استقلال كرد كه همان شب به دست عوامل خليفه بغداد به قتل رسيد، اما وطن دوستان ديگری از سيستان، ديلمان، مرو و... بپاخاستند و استقلال وطن تدريجاً تأمين شد. بايد دانست كه عباسيان ابومسلم را كه به دست او به خلافت رسيده بودند به سال 754 ميلادی با طرح توطئه كشته بودند.
اين داوطلبان ايرانی كه مجال نشان دادن شايستگی، دلاوری و ميهن دوستی يافته بودند در جنگ ۱۲ ژوئن ۸۱۳ ميلادی در همدان نيز ارتش ۹۰ هزار نفری عرب را تار و مار كردند كه ضمن آن علی بن عيسی كشته شد.
داوطلبان ايرانی سربازان فراری امين را تا بغداد دنبال كردند و ۲۵ سپتامبر سال ۸۱۳، پايتخت عباسيان را تصرف و امين را كه در حال فرار بود دستگير كردند و سر او را براي مأمون به خراسان فرستادند و به اين ترتيب مأمون خليفه شد، اما مأمون به وعده هايی كه داده بود عمل نكرد. انگيزه واقعی اين داوطلبان كسب استقلال وطن بود ـ نه نشانيدن مامون برجای امين بود.
سوم نوروز آن سال هارون الرشيد در توس (خراسان) درگذشته بود، ولی برخلاف انتظار ايرانيان در بغداد زبيده همسر عرب هارون پسر خود امين را جانشين پدر كرده و نوه اش را وليعهد او قرارداده بود. اين اقدام بهانه مناسبی به دست سران خراسان داد كه به هواخواهی مأمون برخيزند؛ تا نهايتاً بتوانند كسب استقلال كنند.
امور اداری و مالی خلفای عباسی كه با حمايت ايرانيان به سال 749 ميلادی به قدرت رسيده بودند از همان آغاز كار هم در دست بزرگان ايران بود كه در تصميم گيری های سياسی نيز نقش تعيين كننده داشتند.
بزرگان ايران در گوشه و كنار كشور به ويژه در خراسان از قبل، در انتظار فرصتی بودند تا استقلال و حاكميت وطن را احياء كنند كه شكست مروان اموی در كنار رود زاب از ابومسلم (مسلم مرورودی) و روی كار آمدن عباسيان راه رسيدن به چنين فرصتی را براي آنان هموار ساخته بود و اين فرصت، با خليفه شدن مامون به دست آمد.
فرمانده ارشد سپاهيان داوطلب ايرانی در جنگ با نيروهای امين كه ژنرال طاهر ذواليمينين (طاهر حکومتی نیمه مستقل و موروثی را تشکیل داد که فقط در ظاهر زیر فرمان خلیفه بود) بود پس از بر كرسی خلافت نشانيدن مامون، و در بازگشت از فتح بغداد، در نيشابور اعلام استقلال كرد كه همان شب به دست عوامل خليفه بغداد به قتل رسيد، اما وطن دوستان ديگری از سيستان، ديلمان، مرو و... بپاخاستند و استقلال وطن تدريجاً تأمين شد. بايد دانست كه عباسيان ابومسلم را كه به دست او به خلافت رسيده بودند به سال 754 ميلادی با طرح توطئه كشته بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر